Kategoria: Spotkania

           We wtorek, 2 kwietnia, gościem Akademickiego Koła Misjologicznego był o. Mariusz Bartuzi, Ojciec Biały. Pracuje na co dzień w Lublinie, wcześniej pracował na misji w Afryce – Mali, Malawi i Algierii.

Misjonarz przyjechał do Poznania już w niedzielę, dzięki czemu niektóre z naszych sióstr i braci mogli spotkać się z Nim już wcześniej, a było warto! W tym miejscu podziękowania należą się wszystkim, którzy włączyli się w organizację przyjęcia Ojca, w tym Filipowi, oprowadzającemu we wtorkowe przedpołudnie naszą grupę po Poznaniu.

           Wieczorne spotkanie tradycyjnie rozpoczęliśmy od najważniejszego spotkania z żywym Chrystusem na Mszy Świętej. Niesamowitym jest, że Liturgia Słowa na ten dzień przewidziała czytanie z Ewangelii o uzdrowieniu przez Jezusa chorego przy Sadzawce Owczej. To właśnie w tym miejscu, uczestnicy doświadczenia misyjnego Jerozolima 2018 spotkali o. Mariusza!

           W kazaniu Ojciec wspomniał o tym spotkaniu, jak również wyraził swoje uznanie dla działalności naszego koła. Opowiedział również o wartości osobistej relacji ze Zbawicielem w życiu misjonarza, która przekłada się na wspólny nam wszystkim dar i charakter głoszenia pokoju bliźnim.

            W dalszej części spotkania Misjonarz Afryki podzielił się z nami bogatym doświadczeniem swojego życia. Na początku naszą uwagę przykuły przywiezione pamiątki oraz strój, w który ubrany był gość. Okazało się, że habit Ojców Białych niewiele się różni od tradycyjnych strojów mieszkańców północnej Afryki – oddaje to charyzmat zgromadzenia, zakładający inkulturację zakonników.

            Dalsza część opowieści mówiła o konkretnych dziełach prowadzonych przez Ojca wśród górskiego ludu Berberów, takich jak remont domu dla wspólnoty. Zwrócił także szczególną uwagę na wartość codziennego życia misjonarza w społeczności miasta, zaczynając od prowadzenia duszpasterstwa zagranicznych studentów; przez rozmowy z miejscowymi w kraju odciętym od kultury pozostałych części świata, w którym katolicyzm jest utożsamiany z okupantem; aż do towarzyszenia tym, którzy zdecydowali się odejść od przemocy islamu, aby zbliżyć się do zbawienia w katolicyzmie. Misjonarz podzielił się z nami poruszającym świadectwem syryjskiego lekarza, który w chrześcijaństwie odkrył zupełnie nową drogę życia – życia, w którym można przebaczać.

            Podsumowując, chciałbym przypomnieć myśl, zostawioną nam przez o. Mariusza – abyśmy pamiętali, że wspólnota jest po to, aby przebaczać i żyć razem. Niech poprowadzi nas ona do otwartości na działanie Ducha Świętego pomiędzy nami!

Mikołaj Dzik

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Chile, młodzież, 4000 m n.p.n., studia w Niemczech, żucie koki, Boliwia, Taize i stół z trzema nogami. Czy da się znaleźć jakieś połączenie między tymi wszystkimi rzeczami? Da się. Połączeniem tego wszystkiego jest życie ojca Grzymisławskiego!

Gdybym na samym początku napisał jakiś ogólny banał typu: „w miniony wtorek w naszej wspólnocie gościliśmy Werbistę – ojca Wojciecha Grzymisławskiego, który podzielił się swoim doświadczeniem pracy misyjnej w Chile i Boliwi”, to dałbym Wam – czytającym te słowa – wrażenie, że mieliśmy normalne spotkanie z misjonarzem. Więc nie mogę tak napisać.

Trudno wyrazić słowami charyzmę, spontaniczność i radość ojca Wojciecha. A tym bardziej przekazać to w jakimś skrótowym opisie spotkania. Jak to już bywa na wtorkowych spotkaniach AKM – u Sióstr Klawerianek działo się wiele…

Rozpoczęliśmy Eucharystią, podczas której dowiedzieliśmy się od naszego gościa, dlaczego życie każdego misjonarza (czyli każdego chrześcijanina w ogóle) ma być jak stół z trzema nogami. Jedna noga to Słowo Boże, które ma działać w naszym życiu, ma wiercić nam dziurę w brzuchu i powodować nawrócenie. Druga noga to nasza odpowiedź na Słowo poprzez nawiązanie głębokiej, osobistej relacji z Bogiem. Najprościej wyraża się to w modlitwie „Ojcze nasz”, o której słyszeliśmy w Ewangelii. Trzecią nogą jest przebaczenie. Prawdziwe przebaczenie. Jeśli którejś z tych nóg zabraknie, albo nawet któraś będzie krótsza, to stół naszego życia będzie się wywracał. Zadaniem każdego z nas jest zadbanie o każdy z tych trzech aspektów. Wtedy będzie dobrze.

Druga część spotkania jest o wiele trudniejsza do zrelacjonowania. Nie da się zliczyć ilości wrażeń, w które nas wprowadził ojciec Wojciech mówiący o swoim misyjnym życiu. Opowieści o Chile, studiach w Niemczech, potem pracy w Boliwii – to było coś niesamowitego. Nasz gość pracował wiele lat w tych miejscach, głównie z młodzieżą, realizując misyjne projekty. Zaskoczyła nas opowieść o warunkach pracy na 4 000 m n.p.m., spotkaniach modlitewnych w duchu Taize, żuciu koki na początek pracy, otwartości młodzieży, misteriach Męki Pańskiej na ulicach boliwijskich miast („No bo to droga krzyżowa. Trzeba iść. A nie tam jakieś krążenie po kościele.”), kulturze różnych plemion Indian oraz codziennych problemach mieszkańców Ameryki Południowej.

W tym wszystkim jednak treść spotkania i opowieści naszego gościa będą nam pewnie z biegiem czasu uciekać z pamięci. Gdyż mamy ją dobrą, lecz krótką. Na pewno jednak nie da się zapomnieć postawy, radości, zaangażowania, olbrzymiej ekspresji i rozpalonego do czerwoności ducha misyjnego ojca Wojciecha. Zrobił na nas bardzo duże wrażenie! Dziękujemy!

Umocnieni spotkaniem wracamy do naszej codzienności. Ale takiej… misyjnej codzienności. Chyba każdy z nas po takiej dawce świadectwa misyjnego czuje zapał do głoszenia Chrystusa tam, gdzie jest.

Ojciec na koniec Mszy św. oświadczył nam: „Idźcie, jesteście posłani”. No to idziemy!

kl. Tomek Pawelec

P.S. Jeśli sprawozdanie ze spotkania pozostawiło niedosyt… to dobrze. Warto zajrzeć na spotkanie AKM! Kolejne już 2 kwietnia! 🙂

***

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji ze spotkania!

(Polecamy ostatnie zdjęcie.) 🙂

We wtorek 12.02.2019 r. odbyło się 5. akademickie spotkanie formacyjne 2018/2019 w Domu Sióstr Klawerianek przy ul. Dmowskiego 130 (Archidiecezjalne Centrum Misyjne).

Rozpoczęliśmy Mszą św. o godz.19.00 koncelebrowaną przez naszego gościa o. Piotra Jałako, który wygłosił kazanie, oraz opiekuna AKM, ks. dr Szymona Stułkowskiego. Podczas homilii zastanawialiśmy się, jak bardzo pozwalam Jezusowi na udział w moim życiu, jak bardzo liczę się z tym, czego On ode mnie oczekuje.

Druga część spotkania zaczęła się od krótkiego wprowadzenia oraz zaprezentowania przez prezes AKM, Luizę Nadstazik, pamiątek dla AKM przywiezionych ze Światowych Dni Młodzieży w Panamie (Luiza płynęła na Darze Młodzieży w charakterze członka załogi w ramach konkursu Rejs Niepodległości). Oczywiście nie obyło się bez przysmaków prosto z Panamy! Mogliśmy spróbować jak smakują panamskie ciasteczka, platany czy juka. Wysłuchaliśmy też ogłoszeń na najbliższy czas.

Następnie głos zabrał nasz gość specjalny, czyli o. Piotr Jałako SP, który przez 5 lat pracował w Chile, określanym jako Szwajcaria Ameryki Łacińskiej. Ojciec Piotr pracował na dwóch placówkach, w stolicy – Santiago de Chile – oraz w małej górskiej wiosce wśród Mapuchy, rdzennych Indian.

Ojciec Piotr pokazał nam niesamowite zdjęcia oraz filmy z tamtejszych misji. Opowiedział bardzo wiele interesujących historii i przybliżył nam tamtejszą sytuację społeczną, polityczną, religijną, przyrodniczą. Mogliśmy na chwilę przenieść się w inny świat. Ojciec Piotr przeżył wybuch wulkanu lawą, wybuch wulkanu sadzą i pyłem (skutki tego wybuchu odczuwalne były w odległości nawet 1000 km!), wypadek samochodowy, trzęsienia ziemi (najmocniejsze miało 7,6 w skali Richtera). Spotkał malutkie, lecz zabójcze pająki. Opowiadał o niebezpiecznych pumach, przed którymi należy bronić się maczetą…  Usłyszeliśmy jeszcze wiele innych fascynujących opowieści. Cieszymy się, że Ojciec był z nami i podzielił się swoją misyjną historią. Bardzo dziękujemy za otwarte serce!

Zachęcamy do obejrzenia fotorelacji.

Tosia Remlein & Luiza Nadstazik