Żywy różaniec misyjny ma swoje początki w roku 1826. Założycielką dzieła różańca misyjnego, obejmującego modlitwą apostolską misję Kościoła była Paulina Jaricot. Już we wczesnej młodości ta Francuzka poświęcała się dziełom misyjnym, skupiając wokół siebie osoby zainteresowane ewangelizacją narodów. Organizowała je w piętnastoosobowe grupy, z których każda osoba zobowiązywała się do rozważania i odmawiania codziennie jednej – otrzymanej tajemnicy. Tak oto codziennie rozważany był cały różaniec misyjny.
Kiedy Róże Żywego Różańca obejmowały coraz szersze rzesze wiernych na całym świecie, Paulina napisała do członków Żywego Różańca:
Stopniowo stajemy się zjednoczeni w modlitwie ze wszystkimi ludami świata.
Aprobaty dla dzieła Żywego Różańca udzielił papież Grzegorz XVI. 3 maja 1922 r.
Misyjne korzenie Żywego Różańca odkrył na nowo ks. abp Fulton J. Sheen, dyrektor Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary w USA (1950-1966). Pragnął, aby każdy chrześcijanin modlił się w intencjach całego Kościoła, dlatego każdy dziesiątek różańca jest w innym kolorze i symbolizuje jeden z kontynentów.
- kolor zielony – nawiązuje do zieleni afrykańskich lasów tropikalnych oraz jest kolorem nadziei,
- kolor czerwony – podkreśla kolor skóry Indian, rdzennych mieszkańców Ameryki,
- kolor biały – oznacza kolor skóry Europejczyków,
- kolor niebieski – symbolizuje wody chrztu i wody Oceanu Spokojnego,
- kolor żółty – przypomina ludy Azji, najliczniejsze na świecie.
(źródło – misje.pl)
W Akademickim Kole Misjologicznym im. dr Wandy Błeńskiej modlimy się w intencjach misji, misjonarzy, pokoju na świecie. Obecnie jest dziesięć róż, w każdej dwadzieścia (lub więcej – gdy wspólnie modlą się małżonkowie) osób, które codziennie łączą się w modlitwie na trzech kontynentach, w kilkudziesięciu miastach i wsiach. Mapa obrazuje miejsca modlących się w żywym różańcu misyjnym: żywy różaniec misyjny AKM na mapie.
Osoby, które chciałyby należeć do różańca misyjnego, prosimy o kontakt:
rozaniec_misyjny@tlen.pl